Problem nieprzejezdnych dróg na terenach rolniczych i leśnych dotyczy gmin na terenie całego kraju. Ponieważ drogi rolnicze w większości przypadków są drogami gruntowymi w żaden sposób nieumocnionymi, to w okresach jesienno- zimowych na skutek intensywnych opadów lub w okresach roztopów wiosennych podłoże gruntowe na skutek nasycenia wodą zostaje rozluźnione. W rezultacie tego przejazd pojazdami rolniczymi jest bardzo utrudniony lub wręcz niemożliwy.
Celem projektu jest poprawa rozwiązań projektowych i technologii wykonania podbudów oraz nawierzchni dróg rolniczych przez wyposażenie uczestników procesu budowlanego w przykładowe projekty odcinków dróg oraz niezbędne zalecenia i wytyczne. Poszerzenie i pogłębienie wiedzy beneficjentów o nowych rozwiązaniach projektowych oraz technologiach budowy i wzmacniania gruntowych dróg rolniczych, alternatywnych w stosunku do tradycyjnych technologii drogowych.
Opracowanie na podstawie badań laboratoryjnych receptur (składu mieszanek) podbudów i nawierzchni dróg rolniczych na bazie gruntów wzmacnianych dodatkiem spoiw: hydraulicznych, chemicznych i jonowymiennych.
Dobór i sprawdzenie w warunkach terenowych sprzętu do budowy dróg (maszyn rolniczych i sprzętu pomocniczego).
Realizowany projekt przeznaczony jest dla gmin, gospodarstw wielkoobszarowych, mniejszych gospodarstw rodzinnych dysponujących podstawowym sprzętem rolniczym nadającym się do wykorzystania podczas budowy dróg rolniczych. Niektóre maszyny rolnicze mogą mieć wszechstronne zastosowanie zarówno do robót rolniczych, jak i do wykonywania robót drogowych.
Zadanie 8 przedstawia schemat budowy prostej drogi rolniczej z uwzględnieniem stabilizacji podłoża spoiwami hydraulicznymi, chemicznymi oraz jonowymiennymi i umocnieniem nawierzchni oraz najprostszy sposób odwodnienia za pomocą rowów przy poboczach. Wytyczne mają zastosowanie do dróg gminnych klasy D (dojazdowe), zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 nr 43, poz. 430.
W Zadaniu 8 nie zawiera się natomiast instrukcji budowy dróg publicznych dla ruchu samochodowego o natężeniu ruchu większym niż KR2. Nie ma tu także instrukcji obsługi poszczególnych maszyn rolniczych. Zakłada się, że wykonawca posiada odpowiednią wiedzę techniczną i biegłość w operowaniu ciągnikiem i zespołem poszczególnych maszyn.